De ontwikkelingen gaan sneller dan het verbranden van een haar. Maar ik denk dat we weer een stapje dichterbij een kakvrij dak zijn. Een heel klein stapje.
Want er stond een goede week geleden de hele dag een busje van de popo’s voor de deur. Wat overigens niet een heel bijzonder voorval is bij ons in de buurt, dus ik was ook niet zo heel erg van mijn stuk. Totdat ik zag dat de buren (die ik nog nooit in real life had gezien) allemaal bomvolle alditassen naar buiten brachten.
Tot zover mijn ervaring met de buren. De voordeur werd weer netjes dichtgespijkerd en er werd vervolgens nog een flink stuk stevig metaal tegenaan gedingesd. Ik heb geen idee hoe dat heet wanneer je metaal ergens verticaal tegenop dingesd. Je snapt mij, en wanneer dit niet het geval is, dan heb ik hier een prachtig een totaal irrelevant plaatje van ‘Wie heeft er op mijn kop gepoept?’ in het Zuid-Afrikaans.
Dit bedoel ik overigens niet met dingesen.
De bron van het debakel is in ieder geval met de noorderzon vertrokken, maar de kak ligt naar mijn idee nog steeds op het dak. Er zit een klein beetje vooruitgang in, en het gaf mij weer stof voor een schitterend verslag.
Kort maar krachtig! Ik was na de laatste alinea al begonnen aan een nieuw verhaal, maar die werd naar mijn stijl mokerlang. Ik houd ‘m nog even geheim voor de volgende keer 🙂
Aju!
budafissa 